با این حال در برخی شهرها متروها قدیمی هستند و هنوز از روش‌های سنتی برای حمل مسافر استفاده می‌کنند. از پله برقی و تهویه مطبوع خبری نیست و ساختمان ایستگاه‌ها هم فرسوده هستند. در برخی شهرها هم صاحبان مترو از به‌روز رسانی امکانات دریغ نمی‌کنند. حکایت متروهای سنتی و قدیمی و متروهای مدرن خود به داستانی مبدل شد که ملاحظه می‌فرمایید.
برخلاف تصور خیلی‌ها که فکر می‌کنند مترو و ایستگاه‌ها و قطارهایش باید همیشه مدرن باشد و بوی نویی بدهند، در بسیاری از شهرهای دنیا شاهد حرکت قطارهایی کهنه و حضور مردم در ایستگاه‌هایی که هیچ امکاناتی ندارند و حتی باید از طریق پله‌های معمولی -چراکه از پله‌برقی و آسانسور خبری نیست- بالا و پایین رفت، هستیم!
البته در بیشتر این شهرها به‌دلیل آن‌که مترو سال‌هاست مشغول خدمت‌رسانی است، دیگر امکان مدرن و به‌روز کردن ایستگاه‌ها وجود نداشته و صرفاً به وسیله‌ای تبدیل شده که مسافران را با هر کیفیتی جابه‌جا می‌کند. در سوی دیگر قضیه در چندین شهر جهان کیفیت بیش از کمیت ارزش دارد و مسئولان مترو می‌کوشند تا با ارایه خدمات مناسب رضایت شهروندان را جلب کنند. با این روش مسافران بیشتری را می‌توان به سوار شدن به این وسیله مفید ترغیب کرد و همین امر به موضوع ترافیک شهر کمک شایانی می‌کند.
پاریس
لابد انتظار دارید که پایتخت فرانسه دارای مترو بسیار مدرن و شیکی باشد، اما در بعضی ایستگاه‌ها به‌هیچ عنوان این‌گونه نیست! مترو پاریس که نخستین‌بار در سال1900 میلادی آغاز به‌کار کرده، دارای 2بخش مدرن و سنتی است. در بخش سنتی که خطوط قدیمی‌ساز را دربرمی‌گیرد، گویا مظاهر مدرنیسم چندان به‌چشم نمی‌خورد و هدف تنها جابه‌جایی مسافران از نقطه‌ای به نقطه دیگر است. البته این موضوع درخصوص ایستگاه‌های جدید به‌هیچ عنوان صدق نمی‌کند و همه چیز مطابق با استانداردهای روز است.
واشنگتن
شاید وقتی عکس‌های مترو این شهر را نگاه کنید، با خود بگویید که چه سامانه مدرنی! اما قضیه به همین سادگی‌ها هم نیست. مترو پایتخت آمریکا در ماه مارس سال۱۹۷۶ میلادی کار خود را به‌طور رسمی آغاز کرد، اما باید به این مهم اشاره کرد که امکانات واقعاً برخلاف تصور درحد ایده‌آل نیستند. مترو واشنگتن بسیار کند است و در اکثر مواقع در برخی ایستگاه‌ها پله‌برقی‌ها یا آسانسورها دچار مشکل هستند و نمی‌شود از آن‌ها استفاده کرد! نظافت ایستگاه‌ها هم مطلوب به‌نظر نمی‌رسند.
برلین
آلمانی‌ها در زمینه مترو هم می‌خواهند شماره یک باشند، به همین دلیل وقتی وارد یکی از ایستگاه‌های مترو شهر برلین پایتخت این کشور می‌شوید، احساس می‌کنید با سامانه بسیار مدرن و کارآمدی طرف هستید. در سال2007 مترو برلین به عنوان بزرگ‌ترین مترو آلمان لقب گرفت. اگرچه این مترو در سال1902 آغاز به‌کار کرده، اما به‌طور مرتب به‌روز شده است. در ایستگاه‌های پررفت‌وآمد؛ فروشگاه‌های بزرگ، بانک‌ها و رستوران‌ها ارایه خدمات وجود دارد و تمامی آن‌ها مجهز به پله‌برقی و آسانسور هستند.
کپنهاگ
در روز نوزدهم اکتبر سال2002 نخستین قطار مترو پایتخت دانمارک به‌حرکت درآمد. درباره این سامانه تنها باید گفت که از مدرن‌ترین متروهای جهان است که به‌واسطه نوساز بودنش در آن بسیاری از امکانات روز دنیا به‌کار گرفته شده تا به مسافران حداکثر کیفیت یک سفر زیرزمینی و درون‌شهری را ارایه نماید. تمامی ایستگاه‌ها مجهز به پله‌برقی‌های مدرن و آسانسورهای مخصوص معلولان هستند. ضمن آن‌که قطارها برای ایمنی بیشتر در مقابل درهای مخصوص توقف می‌کنند و مسافران نمی‌توانند خود را از هر نقطه ای به‌خاطر وجود دیوارهای حایل به ریل برسانند.
لندن
پایتخت انگلستان دارای قدیمی‌ترین خط مترو جهان است. البته این بدان معنی نیست که این سامانه فرسوده و از کارافتاده باشد، بلکه بوی قدمتی را می‌توان به‌خوبی در آن استشمام کرد که گاه باعث افتخار سازندگان آن هم می‌شود. در برخی ایستگاه‌ها شما تصور می‌کنید که زمان به عقب برگشته، امکانات کاملاً سنتی هستند، البته همه امکانات کارآمدند. برخلاف این موضوع برخی ایستگاه‌های تازه‌ساز وضعیت‌شان فرق می‌کند، چراکه آن‌ها مدرن‌تر هستند.
بوینوس‌آیرس
پایتخت آرژانتین یکی از قدیمی‌ترین متروهای جهان را در اختیار دارد. نخستین قطار این مترو در تاریخ یکم دسامبر سال1913 میلادی به حرکت درآمد. از این‌رو می‌توان مترو بوینوس‌آیرس را سامانه‌ای کلاسیک دانست. بسیاری از ایستگاه‌ها قدیمی و در برخی موارد دارای ارزش تاریخی هستند. در این مترو آثار تاریخی بسیاری به چشم می‌خورد و باید این نکته را نیز اضافه کرد که گاهی اوقات نظافت به‌درستی رعایت نمی‌شود و حتی می‌توان زباله‌ها را در قطارها و ایستگاه‌ها هم مشاهده کرد.
استکهلم
طراحی مترو این شهر به‌قدری زیباست که از آن می‌توان به‌عنوان یک سرزمین رویایی در اعماق زمین نام برد. این سامانه کار خود را در سال1950 میلادی آغاز کرد، اما امکاناتش بسیار مدرن و امروزی است. امکانات بسیار زیادی در ایستگاه‌ها وجود دارد و قطارها نیز از سیستم تهویه مطبوع فوق‌العاده مدرنی بهره می‌برند.
سامانه‌های بلیت‌فروشی تماماً الکترونیک بوده و سیستم امنیتی نیز با حساسیت بالا فعال است. تمامی 47ایستگاهی که در عمق زمین وجود دارند دارای پله برقی و آسانسورهای ویژه هستند.
سئول
مترو این شهر نیز تقریباً نوساز است و تنها 35سال عمر دارد. کره‌ای‌ها به‌دنبال رفع مشکلات ناشی از افزایش جمعیت به ساخت مترو روی آوردند و به‌سرعت به این مهم نایل شدند. آن‌ها نیز نه تنها به مدرن‌سازی این سامانه اهمیت ویژه می‌دهند، بلکه به‌هنگام ساخت نیز کوشیدند تا مترو شهرشان را کارآمد طراحی کنند.
در حال حاضر سئول با داشتن یکی از طولانی‌ترین خطوط مترو در جهان امکانات بسیار خوبی را نیز برای مسافران فراهم آورده است. فروشگاه و بانک در بسیاری از ایستگاه‌ها به‌چشم می‌خورد و روزنامه‌های رایگان نیز در اختیار مسافران قرار می‌گیرد.
همشهری مسافر
